มาตรา ๑๕๒๖ ในคดีหย่า ถ้าเหตุแห่งการหย่าเป็นความผิดของคู่สมรสฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่ฝ่ายเดียว และการหย่านั้นจะทำ
ให้อีกฝ่ายหนึ่งยากจนลง เพราะไม่มีรายได้พอจาก
ทรัพย์สินหรือจากการงานตามที่เคยทำอยู่ระหว่างสมรส อีกฝ่ายหนึ่งนั้นจะขอ
ให้ฝ่ายที่ต้องรับผิดจ่ายค่าเลี้ยงชีพ
ให้ได้ ค่าเลี้ยงชีพนี้ศาลอาจ
ให้เพียงใดหรือไม่
ให้ก็ได้ โดยคำนึงถึงความสามารถของผู้
ให้และฐานะของผู้รับและ
ให้นำบทบัญญัติมาตรา ๑๕๙๘/๓๙ มาตรา ๑๕๙๘/๔๐ และมาตรา ๑๕๙๘/๔๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
สิทธิเรียกร้องค่าเลี้ยงชีพเป็นอันสิ้นสุด ถ้ามิได้ฟ้องหรือฟ้องแย้งในคดีหย่านั้น