กฎหมาย ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

       มาตรา ๑๖๙๘  ข้อกำหนดพินัยกรรมนั้น ย่อมตกไป
        (๑)  เมื่อผู้รับพินัยกรรมตายก่อนผู้ทำพินัยกรรม
        (๒)  เมื่อข้อกำหนดพินัยกรรมเป็นผลใช้ได้ต่อเมื่อเงื่อนไขอย่างใดอย่างหนึ่งสำเร็จลง และผู้รับพินัยกรรมตายเสียก่อนเงื่อนไขสำเร็จ หรือปรากฏเป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าเงื่อนไขนั้นไม่อาจจะสำเร็จได้
        (๓)  เมื่อผู้รับพินัยกรรมบอกสละพินัยกรรม
        (๔)  เมื่อทรัพย์สินทั้งหมดที่ยกให้สูญหาย หรือถูกทำลายโดยผู้ทำพินัยกรรมมิได้ตั้งใจในระหว่างที่ผู้ทำพินัยกรรมยังมีชีวิตอยู่ และผู้ทำพินัยกรรมมิได้ได้มาซึ่งของแทน หรือซึ่งสิทธิที่จะเรียกค่าทดแทนในการที่ทรัพย์สินนั้นสูญหายไป