ข้อ ๘ พินัยกรรมซึ่งทำเป็นแบบเอกสารฝ่ายเมือง หรือเอกสารลับนั้น ถ้าผู้ทำพินัยกรรมมีความประสงค์จะขอรับไปทันที ก็ให้มอบให้ไปได้เมื่อผู้ทำพินัยกรรมลงชื่อรับไปในสมุดทะเบียนแล้ว ถ้าผู้ทำพินัยกรรมมอบพินัยกรรมไว้กับกรมการอำเภอ แต่ภายหลังมีความประสงค์จะขอรับคืนไปก็ให้ทำได้ทุกเมื่อ และให้นำใบรับซึ่งได้ออกให้ไว้แก่ตนมาแสดง และให้ลงชื่อไว้ในสมุดทะเบียนดังกล่าวมาแล้วข้างต้น
เมื่อกรมการอำเภอทราบว่าผู้ทำพินัยกรรมตายแล้ว ให้กรมการอำเภอแจ้งแก่บุคคลที่กล่าวไว้ในข้อ ๖ (๔) ว่าให้มารับเอาพินัยกรรมของผู้ตายไปได้ และเมื่อผู้นั้นได้นำพยานหลักฐานมาแสดงเป็นที่พอใจว่าเป็นตัวบุคคลนั้นจริง และเมื่อได้ลงชื่อไว้ในสมุดจดทะเบียนดังกล่าวมาข้างต้นแล้ว ให้กรมการอำเภอมอบพินัยกรรมให้แก่ผู้นั้นไป
ตราบใดที่ยังมิได้มอบพินัยกรรมให้แก่ผู้ทำพินัยกรรมหรือบุคคลอื่นผู้มีสิทธิรับพินัยกรรม แล้วแต่กรณี ให้กรมการอำเภอเก็บรักษาพินัยกรรมนั้นไว้ ณ ที่ว่าการอำเภอหรือกิ่งอำเภอโดยใช้ความระมัดระวังเช่นเดียวกับการเก็บหนังสือสำคัญในราชการ