กฎหมาย พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีค้ามนุษย์ พ.ศ. ๒๕๕๙

              มาตรา ๓๑  ในการสืบพยานบุคคล ไม่ว่าจะเป็นพยานที่คู่ความฝ่ายใดอ้างหรือที่ศาลเรียกมาเอง ให้ศาลแจ้งให้พยานทราบประเด็นและข้อเท็จจริงที่จะทำการสืบพยาน แล้วให้พยานเบิกความในข้อนั้นด้วยตนเองหรือตอบคำถามศาล ให้ศาลมีอำนาจถามพยานเกี่ยวกับข้อเท็จจริงใด ๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับคดีแม้จะไม่มีคู่ความฝ่ายใดยกขึ้นอ้างก็ตาม แล้วจึงอนุญาตให้คู่ความถามพยานเพิ่มเติม

             การถามพยานของคู่ความตามวรรคหนึ่งจะใช้คำถามนำก็ได้

             หลังจากคู่ความถามพยานตามวรรคหนึ่งแล้ว ห้ามมิให้คู่ความฝ่ายใดถามพยานอีก เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากศาล

Unofficial Translation

               Section 31. In taking oral evidence, whether adduced by any party or summoned by the Court, the Court shall notify the witness of the issues and facts to which the taking of evidence relates and shall cause the witness to give testimonies on such matter personally or by answering questions as addressed by the Court. The Court shall have the competence to interrogate the witness about any facts incidental to the case even though they are not invoked by any party and, thereafter, permit additional interrogations by the parties. 

               Interrogations of the witness under paragraph one may be made by using leading questions. 

               After the parties have interrogated the witness under paragraph one, no party shall interrogate the witness, except upon permission by the Court.