มาตรา ๒๒ ในคดีความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด สําหรับฐานความผิดซึ่งต้องระวางโทษประหารชีวิตหรือจําคุกตลอดชีวิต ถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทําความผิดมายังศาลภายในกําหนดสามสิบปีนับแต่วันกระทําความผิด เป็นอันขาดอายุความ
ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทําความผิดมายังศาลแล้วผู้กระทําความผิดวิกลจริตและศาลสั่งงดการพิจารณาหรือหลบหนีจนเกินกําหนดตามวรรคหนึ่งแล้วนับแต่วันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา หรือนับแต่วันที่ผู้นั้นหลบหนี แล้วแต่กรณี ก็ให้ถือว่าเป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน
มาตรา ๒๓ ในคดีความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดซึ่งศาลมีคําพิพากษาถึงที่สุดให้ประหารชีวิตหรือจําคุกตลอดชีวิตผู้ใด และผู้นั้นยังมิได้รับโทษหรือได้รับโทษแต่ยังไม่ครบถ้วนเพราะหลบหนี ถ้ายังมิได้ตัวผู้นั้นมาเพื่อรับโทษเกินกําหนดเวลาสามสิบปีนับแต่วันที่มีคําพิพากษาถึงที่สุดหรือนับแต่วันที่ผู้นั้นหลบหนี แล้วแต่กรณีเป็นอันล่วงเลยการลงโทษ จะลงโทษผู้นั้นมิได้
มาตรา ๒๔ บรรดาคดีความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดซึ่งค้างพิจารณาอยู่ในศาลใดก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้ศาลนั้นมีอํานาจพิจารณาพิพากษาต่อไป และให้บังคับตามกฎหมายซึ่งใช้อยู่ก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับจนกว่าคดีนั้นจะถึงที่สุด